Dowolna spółka w ramach prowadzenia swej działalności rynkowej musi sporządzać dokument sprzedaży. Zależnie od tego, czy nabywcą jest osoba prywatna czy też firma, wystawia się paragon lub fakturę.
Źródło: http://www.flickr.com
Naturalnie osoby prywatne także mogą uzyskać ten drugi dokument (www.happytree.com.pl/), jeżeli tylko okażą taką potrzebę.
Różnica pomiędzy takimi dokumentami polega na tym, że w wypadku faktury wymienione są wszystkie informacje nt. sprzedającego i kupującego. Jeżeli zbywcą jest firma o międzypaństwowym zasięgu, na fakturze może być zawarty nagłówek napisany w odmiennym języku. Według ustawy o VAT i przepisów dodatkowych nie jest wymagane używanie wyłącznie języka polskiego. Jeśli chciałbyś na takim dokumencie umieścić nagłówek invoice faktura wciąż okaże się pełnowartościowym dokumentem sprzedaży towaru lub świadczenia. Poza tym przepisy pozwalają na zamieszczanie tam dodatkowych informacji, z tego też powodu tego typu napis w języku obcym może być traktowany właśnie jak pomocnicza wzmianka. Ponadto ustawodawca nie określa konkretnego języka, w jakim mogłaby zostać ona wystawiona.
Źródło: http://www.flickr.com
Dotyczy to dowolnego rodzaju tego typu dokumenu, czyli -faktury (elektroniczny obieg faktur) VAT, proforma czy VAT marża. Ponadto nie funkcjonuje jeden ustalony wzór takiego dokumentu sprzedaży. Najważniejsze jest to, aby zostały na nim zamieszczone informacje dotyczące stron umowy oraz jej przedmiot. Tak jest w wielu krajach, dla przykładu w Wielkiej Brytanii, podobnie jak w naszym kraju firma mogłaby, lecz nie ma obowiązku być tzw. vatowcem.
Niezależnie od tego, dla partnerów biznesowych zagranicznych mamy prawo wystawić dokument z nagłówkiem „Invoice”. Najbardziej istotne jest to, żeby ponadplanowymi informacjami nie powodować tego, że faktura jest nieczytelna.