Duża część osób twierdzi, że doskonale rozumie, co to w praktyce są metale. W praktyce jednak metalami można nazwać większość pierwiastków, z jakich tylko cząstka pasuje do stereotypu twardego oraz ciężkiego materiału.
Oczywiście metale charakteryzują się tym, że mogą przewodzić energię elektryczna i posiadają stosunkowo wysoką temperaturę topnienia.
Ich następną cechą jest to, że mogą rdzewieć, ale okres tego procesu jest naturalnie różny w wypadku różnych pierwiastków. Niektóre z nich korodują tak prędko, że jest to dosłownie niedostrzegalne w typowych warunkach.
Chcesz uzupełnić swoje zakładki o następną nieszablonową stronę? Jeżeli tak, to uczciwie zalecam tę stronę (https://eshop.pronar.com.pl/zestaw-narzedzi-facom-2) – kliknij a się nie zawiedziesz.
Wielką zaletą dużej liczby metali jest to, że można by im nadać praktycznie jakikolwiek kształt. W temperaturze pokojowej niemalże każdy metal występuje w stanie stałym, jedynym fenomenem jest naturalnie rtęć. Jedynie 23 pierwiastki (z aktualnie znajomej liczby 111) nie jest metalami. Pierwiastki te, przez wzgląd na ich gęstość, dzieli się na ciężkie i lekkie. Przez wzgląd na umieszczenie w układzie okresowym, metale można także podzielić na przejściowe i metale grup głównych.
Źródło: http://www.flickr.com
Składniki lekkie, m.in. german czy krzem przewodzą prąd elektryczny o wiele słabiej niż metale, jednak zdecydowanie lepiej niż niemetale. W chemii mają one nazwę półmetali, czyli półprzewodników. Możliwości przewodzenia prądu półprzewodników wzrastają wraz z ich temperaturą. Całkowicie inaczej jest w takiej sytuacji, gdy pierwiastki będą zanieczyszczone atomami innego typu pierwiastka. Istnieje także kontrolowana metoda zanieczyszczania pod nazwą domieszkowanie. W przeciwieństwie do metali nieszlachetnych te szlachetne, czyli m.in.
złoto, srebro, czy też platyna w normalnych warunkach nie reagują z tlenem. Wyłącznie tytan czy też glin, jako metale wytrzymałe na różnego typu czynniki atmosferyczne, są wykorzystywane na budowach.